'Ik geef toch richting?'

Als ondernemer of leidinggevende ben je vaak degene die de koers bepaalt. Jij hebt een visie, een doel, en een idee van hoe je daar wilt komen. Maar hoe duidelijk is die richting eigenlijk voor je team? En belangrijker nog: voelen zij zich onderdeel van die koers, of zijn ze slechts uitvoerders van jouw plan? In hoeverre krijgen ze ruimte om zelf regie te voeren, verantwoordelijkheid te dragen en eigen keuzes te maken?

In mijn werk zie ik regelmatig dat medewerkers zoekende zijn. Niet omdat ze geen zin hebben in hun werk, maar omdat ze niet goed weten wat de koers is. Ze missen context, missen het 'waarom'. En dat is zonde, want juist dat 'waarom' motiveert. Mensen willen bijdragen aan iets dat ertoe doet. Ze willen snappen hoe hun werk past in het grotere geheel.

Richting geven betekent niet alles voorkauwen. Het betekent kaders schetsen, ruimte bieden en samen ontdekken. Het bete-kent ook durven loslaten, zodat medewerkers zelf verantwoordelijkheid kunnen nemen. En nee, dan gaat niet alles meer op jouw manier. Want als jij als ondernemer alles bepaalt, ontneem je de ander de kans om mee te denken, mee te sturen en mee te groeien. Dan ben je aan het micromanagen.

Want als medewerkers structureel wel de verantwoordelijkheid dragen, maar geen invloed hebben op hoe ze hun werk doen, wat ze doen en wanneer ze dat doen, dan trekken ze het op een gegeven moment niet meer. Autonomie is geen luxe, het is een voorwaarde voor duurzame inzetbaarheid.

Dus stel jezelf eens de vraag: geef ik echt richting, of geef ik alleen instructies? En durf ik het aan om samen met mijn team die richting te verkennen, bij te stellen en te versterken?

Een team dat weet waar het naartoe gaat, beweegt sneller, krachtiger en met meer plezier. Richting geven is dus niet alleen jouw taak, het is jullie gezamenlijke reis.

COLUMN MKBTR

Elise van Vuren

HR-adviseur Casemanager

Verzuim ROV? MKBTR

nummer 4 | september 2025 | Vallei Business