Magazines | Vallei Business nummer 6 2018

Vallei business | nummer 6 | januari 2019

De Hooilanden column

Reflectie

Vorige week vierde ik mijn verjaardag. Echt vieren, zoals in een feest voor vrienden. Maar aangezien ik door mijn werk weinig tijd heb om vrienden vaak te spreken, wilde ik er geen drink- en dansgelach van maken, wat ik op zich ook heel erg kan waarderen. Ik wilde een diner organiseren voor de mensen die op dit moment veel voor mij betekenen, zij die mij defini?ren.

Mensen roepen volgens Damhuis al snel dat ze een burn-out hebben en misbruiken hierdoor de term. "Een kwalijke zaak, want een burn-out is een ernstige aandoening en tevens erg kostbaar voor een werkgever", verklaart hij. "Rust en regelmaat zijn steeds moeilijker te realiseren. Men stelt hoge eisen aan zichzelf, wat met name wordt veroorzaakt door sociale media doordat je continu 'aan' staat."

Dus 13 december zaten daar zeventien dames, allen een stukje vertegen-woordigend van mijzelf . De een single in Amsterdam met wie ik mijn vakanties-zonder-gezin kan vieren. De week waarin het enige thema is 'wie zijn wij en wat willen we nog voor de wereld betekenen', heerlijk. Nummer twee, mede zelfstandig ondernemer met wie ik alle stress van een eigen onderneming kan bespreken, het drama en het bijzondere van het over-nemen van een familiebedrijf en hoe we alles samenvattend toch echt wel blij zijn dat we eigen baas zijn. Nummer drie, mede-vrouw-van-een-jager; daarover alleen al kan ik een jaar lang columns schrijven. Nummer vier, de perfectionist, de onuitputtelijke werker die op het hoogtepunt van haar carri?re haar baan heeft stopgezet; ze had het hoogste bereikt en minder was dan niet meer bevredigend. Bij wie ik zie dat de genieter en ontspanner niet ver bedolven zit onder dat werkepos, gelukkig, er is nog hoop. Nummer vijf, wetenschapper en alleskenner over grasland, landbouw, milieu, met wie ik samen bezig ben een plan op te stellen onderzoekers, beleidsmakers en boeren samen te laten werken aan een uitvoerbaar beleid ten goede van onze aarde. Nummer zes met wie ik samen de opleiding tot Gestalttherapeut heb gevolgd en met wie ik op een geheel andere manier mijn omgeving en relaties onder de loep neem. Nummer zeven in wie ik mijn, laten we zeggen, spontane, of zoals sommigen zeggen olifant-in-een-porseleinkast-kant her-ken, met daarbij het belang van het-die-olifant-toch-zeker-met-beleid-af-en-toe-zijn-gang-te-laten-gaan, dan gebeurt er tenminste wat, aan alle kanten. En zo nog tien meer. Allemaal stuk voor stuk topvrouwen.

Sterk

En dan ??n man. Niet mijn man, hoewel hij natuurlijk ook zeker een deel van mij bij zich draagt. Nee, mijn mannelijke evenbeeld van een nerderige gymnasiast, als kleine altijd tussen de groten en met wie ik mij kan verlie-zen in filosoferen en musiceren. En wat hij voor elkaar kreeg was helemaal geweldig: hij kreeg al die topvrouwen naast zijn piano op een rijtje om na het diner drie uur lang, uit volle borst, ABBA-nummers door de ruimte te bl?ren. En dan zie je eens hoe sterk die vrouwen zijn. Hoe vrouwen gewend zijn zich over hun gene heen te zetten, open te staan voor anderen en een loei van een stem in hun mars hebben. Voor ieder die zichzelf eens van een afstandje wil bekijken is zo'n diner zeker een aanrader. De winter is immers een tijd van reflectie.

Floor de Kanter

De Hooilanden

delen: