Dat overkomt mij niet. Een gedachte die velen hebben bij het horen van de cijfers over verzuim als gevolg van stress en burn-out. Maar is dat zo? Zou het jou niet ook kunnen overkomen? Of je collega? Je mede-werker? Je partner? Neem jij je stress-signalen wel serieus? Of is het gewoon nog even doorbijten?
Maar als straks toch het moment daar is dat je thuis komt te zitten. Niet een paar dagen om uit te rusten, maar een paar maanden of meer... Met alle gevolgen van dien. Niet aan het werk zijn, heeft grote impact op de privé- en werksituatie. Daarnaast is er nog de financiële impact. Hoe komt het toch dat we het vaak zover laten komen? Herkennen we de signalen niet? Of zijn de werkomstandigheden zoda-nig dat we niet op de rem durven of kunnen trappen?
Menselijkheid
Wat kun jij als collega of werkgever doen om te voorkomen dat je col-lega of medewerker langdurig thuis komt te zitten als gevolg van stress? Volgens mij begint met het menselijkheid, oog hebben voor elkaar en ook de stress-signalen van een ander serieus te nemen. Daar is moed voor nodig. Moed om niet door te (laten) lopen, maar tijdig maatregelen te nemen. Stel daarom eens de volgende vraag: Hoe zou mijn steun eruit kunnen zien?
Management
Kortom, gevoeligheid tonen voor stress-signalen van collegas is onderdeel van goed management. Maak daarom de impact van stress bespreekbaar binnen je organisatie. Onderneem vervolgens actie waar nodig. Meer weten over stress en de gevolgen? Neem contact met mij op. Wacht niet tot het je overkomt
Vanessa Wijnberger
www.wijnbergercoaching.nl
